Woliński Park Narodowy to jeden z dwudziestu trzech polskich parków narodowych. Położony jest w województwie zachodniopomorskim, w środkowo-zachodniej części Wyspy Wolin, pomiędzy Zalewem Szczecińskim a Zatoką Pomorską. Jest on jednocześnie najdalej wysuniętym na zachód tego typu parkiem i pierwszym parkiem morskim w Polsce.
Początki Wolińskiego Parku Narodowego
Park został założony w roku 1960 a jego obszar pierwotnie wynosił niespełna 50 km kw. Obecnie ma 109 km kw. za sprawą przyłączenia w 1996 roku części Zalewu Szczecińskiego oraz sąsiadujących wód morskich.
Niestety powierzchnia Parku co roku się zmniejsza, a wszystko to za sprawą zabierania ziemi przez morze, które pochłania rocznie 80 cm linii brzegowej.
Pomysłodawcą jego powołania był słynny leśnik - Mieczysław Tarchalski. Sam przygotował całą dokumentację niezbędną do ustanowienia Wolińskiego Parku Narodowego. Pierwszym dyrektorem Parku został jednak inny przyrodnik - Leon Niedzielski.
Na symbol Parku wybrany został orzeł bielik, którego rzecz jasna można spotkać w wolińskich przestworzach.
Skarby Wolińskiego Parku Narodowego
Park jest wymarzoną miejscówką dla ornitologów albowiem znajduje się na głównym szlaku przelotowym ptaków wzdłuż bałtyckiego wybrzeża. Poza tym na jego terenie jest aż siedem punktów ochrony ścisłej. Z badań ornitologicznych wynika, że na jego terenie może znajdować się nawet 230 gatunków ptactwa.
Polski 
Deutsch